Volwassenen

Soms is professionele hulp nodig

De meeste mensen kennen in hun leven situaties waarin hulp van anderen nodig is. Gesprekken met vrienden, familie, een pastoraalwerker of een maatschappelijk werker zijn in veel gevallen voldoende. Soms is meer professionele hulp nodig omdat problemen blijven bestaan. Depressie, angstklachten, relatieproblemen, traumatische ervaringen en verslaving zijn hier voorbeelden van. Iedereen kan (evt. in overleg met de huisarts of een maatschappelijkwerker) zelf kiezen waar hij/zij zich aanmeldt. Bijvoorbeeld bij de RIAGG of bij een particuliere praktijk.
U kunt bij ons terecht voor o.a.:

• depressie
• angsten
• eenzaamheid
• spanningsklachten
• problemen in de omgang met anderen, bv. assertiviteitsproblemen
• verlieservaringen
• omgaan met traumatische of moeilijke gebeurtenissen, rouwverwerking
• lichamelijke klachten zoals hoofdpijn, maagpijn, benauwdheid, waar geen duidelijke medische verklaring voor is gevonden
• identiteitsproblematiek (wie ben ik?) en zingevingsvragen
• geloofsvragen als schuld, vergeving

Hoe verloopt de hulp?

U kunt zich telefonisch aanmelden. Na het kennismakinggesprek volgen één of meerdere intakegesprekken en wordt met u een behandelplan opgesteld. Daarna begint de behandeling. Omdat niet iedereen hetzelfde is en ook niet ieder probleem op dezelfde manier kan worden aangepakt, wordt gebruik gemaakt van verschillende methoden, zoals therapeutische gesprekken, symbooldrama en verschillende andere creatieve vormen.
Het doel van de behandeling is altijd de klachten op te heffen of te verminderen. Dit vraagt inzet van zowel de therapeut als de cliënt.

De behandeling

Om u een indruk te geven volgt hieronder een korte omschrijving van de belangrijkste theoretische benaderingen waaruit word geput.

Soms wordt de therapie onderverdeeld in steunende en inzichtgevende therapie. De steunende therapie helpt de cliënt te voorkomen dat zijn toestand, bijvoorbeeld een burn-out stagneert of verergert. Inzichtgevende therapie is meer gericht op groei en het wegnemen van blokkades.
De twee therapievormen zijn overigens niet zo kunstmatig van elkaar te scheiden. Inzicht kan erg steunend zijn en bij voldoende steun kan iemand weer groeien. In de meeste therapieën zijn beide elementen belangrijk.

Tijdens de therapeutische gesprekken kunnen er verschillende accenten liggen.
Zo kan het accent liggen op het “hier en nu”. Het helpende hiervan ligt in het onder woorden brengen door de cliënt van datgene wat een probleemsituatie voor haar of hem betekent. Dit moet leiden tot ontwikkeling van gevoel, grip en kijk op de situaties en van daar tot het nemen van beslissingen die een meer aangename toekomst mogelijk maken.
Ook kunnen we kijken naar de samenhang tussen de problemen / klachten die men nu ervaart en de geschiedenis van de cliënt. Het toegenomen zelfinzicht maakt de weg vrij voor een positiever zelfbeeld en een toekomst met meer keuzevrijheid. Hier wordt ook gebruikt gemaakt van symbooldrama.

Daarnaast kan de therapie ook onderdelen van de cognitieve gedragstherapie bevatten. Hier is het uitgangspunt: “Anders denken leidt tot anders voelen en handelen”. De therapeut ontleedt samen met de cliënt hoe deze over een probleemsituatie denkt. Vervolgens gaat de therapeut op zoek naar de daarachterliggende irrationele veronderstellingen. Wanneer de denkfouten opgespoord zijn wordt de cliënt geleerd zijn denkwijze te veranderen en worden via gedragsexperimenten andere meer realistische denkwijzen bekrachtigd.

Tieners en jeugd

Bij kinderen tot 12 jaar dienen beide ouders toestemming te geven voor de therapie. Bij 12 tot 16 jarigen telt de mening van de tiener even zwaar als die van de ouders. Vanaf 16 jaar heeft de jeugdige geen toestemming meer van de ouders nodig om in therapie te gaan.

Een tiener, jeugdige is nog wel deel van het gezinssysteem. Samenwerking met de ouders /opvoeders heeft daarom altijd de voorkeur om het kind optimaal te hunnen helpen.
Er zijn grofweg drie probleemgebieden te onderscheiden:

1. Traumatische ervaringen, zoals:

• Verlies van belangrijke personen
• Verandering van thuissituatie of gezinssamenstelling
• Mishandeling of daarvan getuige zijn
• Fysieke, affectieve en geestelijke verwaarlozing
• Ziekte, een handicap of psychiatrische problematiek van het kind zelf of gezinsleden
• Nare gebeurtenissen zoals een ongeluk, pesten, oorlog.

2. Emotionele problemen, zoals:

• Problemen met het uiten van gevoelens als angst, boosheid, verdriet
• Te weinig zelfvertrouwen
• Een negatief zelfbeeld
• Hechtingsproblemen

3. Sociale problemen, zoals:

• Moeilijkheden in de omgang met leeftijdgenootjes (pesten, teruggetrokken gedrag)
• Moeilijkheden in de omgang met volwassenen (gedragsproblemen, slecht luisteren)

Met therapie beginnen

Afhankelijk van de leeftijd kunnen de ouders of de tiener / jeugdige zelf telefonisch contact opnemen met de therapeut. Hierna volgt een kennismakingsgesprek. In dit gesprek wordt de verdere werkwijze besproken. In overleg met de ouders en de tiener / jeugdige kan vindt contact plaats met andere hulpverleners of school.
Na de intakefase wordt een behandelplan opgesteld. Afhankelijk van de leeftijd van het kind wordt dit ook met de ouders besproken.

Omdat niet iedereen hetzelfde is en ook niet ieder probleem op dezelfde manier kan worden aangepakt, wordt gebruik gemaakt van verschillende methoden, zoals therapeutische gesprekken, symbooldrama en verschillende andere creatieve vormen.

Voor meer informatie over therapievormen bij Hulp aan volwassenen.

Kinderen

Soms zitten kinderen in de knel.

Soms zitten kinderen zo in de knel, dat ze hun draai niet meer kunnen vinden. U merkt bijvoorbeeld dat ze:

• Snel prikkelbaar zijn
  
• Snel ruzie maken
• Teruggetrokken zijn of juist drukker dan normaal
• Slecht slapen
• Buikpijn hebben of een andere lichamelijke klacht
• Bedplassen
• Snel en veel huilen
• Angstig dromen
• Faalangstig zijn
• Zich moeilijk kunnen concentreren

Speltherapie kan dan helpen.